Ideologie nauk społecznych – warianty interpretacyjne

Recenzje książek.
ODPOWIEDZ
Awatar użytkownika
admin
moderator
Posty: 232
Rejestracja: wt paź 12, 2004 2:00 am
Kontakt:

Ideologie nauk społecznych – warianty interpretacyjne

Post autor: admin »

„Ideologie nauk społecznych – warianty interpretacyjne” to już trzecia wspólna publikacja Mirosława Kowalskiego i Daniela Falcmana. Kontynuując pogłębianie swojego obszaru badań stanęli tym razem przed wyzwaniem sprecyzowania problematyki moralności na tle wpływów wywieranych przez postmodernizm. Jak się powszechnie uznaje teoretyczne debaty modernizmu traktowały rozum ludzki jako zasadnicze źródło postępu i ewolucyjnych przekształceń zarówno w dziedzinie wiedzy, jak i w życiu społecznym. Wynikające z tej konkluzji kategorie takie jak prawda, fałsz, czy wiedza stały się elementami uprzywilejowanymi w efektywnej analizie rzeczywistości społecznej. Jak sami autorzy podkreślają we wstępie Zasadniczym celem książki jest – po pierwsze - odpowiedź na pytanie: prawda i określenia takie jak, „prawdziwy”, „prawdziwe” to postmetafizyczne pozostałości słownika potocznego - czy elementy nieideologicznych struktur pojęciowo-inferencyjnych, których stosowanie w codziennym życiu wyraża obiektywną konieczność myślową (zatem nie jest nakazem opresywnych systemów ideologicznych)? Po drugie: czy współczesna młodzież rozstaje się z tradycyjnymi przyporządkowaniami działań i sytuacji społecznych do znaczeń moralnych – czy więc dzisiejsza młodzież, jako pokolenie Nietzschego („Pokolenie Nic”), modernizuje dawną moralność poprzez rezygnowanie z moralnego urefleksyjniania działań angażujących refleksję moralną jeszcze ich rodziców i dziadków? Pytanie stawiane przez Autorów, przewijające się niemal od zawsze w naukach społecznych, czy jest możliwy wariant pozaideologicznych nauk społecznych – takich, które tolerują nieszkodliwe ideologie, zarazem zachowują status moralno-epistemologiczny wiarygodnej nauki? Można uznać książkę za ważny punkt w potencjalnej bibliografii z „Socjologii Prawdy”- szklanej góry całego zastępu badaczy zjawisk społecznych. Problem „socjologii prawdy” nie jest kwestia, czy słusznie lub niesłusznie rezygnuje się w koncepcjach filozoficzno-metodologicznych z pojęcia prawdy, lecz pytanie, jak to się dzieje, że pojęcie prawdy pojawia się tak często w mowie potocznej ludzi, a nawet w wypowiedziach naukowców reprezentujących nieklasyczne nurty w nauce. Książka składa się z dwóch wyodrębnionych części. Część pierwsza przybiera postać studium teoretycznego. Autorzy pytają w niej: czy prawda jest tylko elementem nieurefleksyjnianych retoryk (publicznych i prywatnych), czy też pojęciem głębiej zasygnalizowanym do świadomości społecznej? Część druga książki reinterpretuje wyniki ilościowych analiz aktywności seksualnych u młodzieży. Autorzy formułują w niej oryginalną hipotezę o moralnym „exodusie", który miałby się dokonywać w środowisku nastolatków (etykietowanych powszechnie jako „uczniowie ponowocześni"). Autorzy pytają więc w drugiej części książki: czy uczniowie ponowocześni to spadkobiercy a zarazem wykonawcy idei Fryderyka Nietzschego - o kwalifikowaniu działań społecznych poza pojęciami dobra i zła moralnego, czyli jako pozamoralne?

23 listopada 2012
Recenzent: ImpulsywnyKamil
ODPOWIEDZ